بعد از زمستان

روزهای سردی گذشت و باز زنده ماندم باز زنده ماندیم

روزهای بمباران تهران ذهنمان روزهای گورهای دسته جمعی امیدهایمان روزهای خفه شدن و سکوت کردن ها.

روزهایی که هرکدام زندگی هایی را نابود می کرد و از نو می ساخت.

روزهایی که باران می گرفت،سیل می شد و همه چیز را نابود می کرد ولی پاک می کرد،تلخی هارا می شست و شیرینی برجای می گذاشت و ما نمی دانستیم.

نمی دانستیم این شیرینی،این لحظه های شادی و لبخند حاصل همان سیل ها بود که نفرینشان می کردیم.