جنگ بی فایده

جنگ جنگ تا پیرزوی!

این شعاری است که در صحنه های نبرد با دشمن دیده ایم یا شنیده ایم.صحنه هایی که همراه با خون ریزی و کشتار همراه است.

اما صحنه های این روز های انتخابات بی شباهت به صحنه نبرد نیست.نبردی که دو قطب جهانگیری-روحانی و قالیباف درآن وجود دارد و هر طرف سعی می کند طرف مقابلش را با انواع اقسام روش ها از دور خارج کند.خیلی برایشان فرق نمی کند چه بگویند دو طرف فقط سعی بر جلب توجه آرا و رای مردم به خود را دارند تا بتوانند 4سال بر مسند ریاست کشور تکیه زنند.

اما نکته ای که در این 4سال ریاست جمهوری روحانی حائز اهمیت است این است که دولت در این 4سال آنقدر عملکرد ضعیف از خود به جای گذاشته اند که حالا رقیبانش با دست پر برای رقابت آمده اند.

رقبای سرسخت روحانی اما بر مسائل اقتصادی متمرکز شده اند و برنامه های جدیدی را برای برون رفت از  وضع اسف ناک اشتغال کشور ارائه داده اند.هرچند اگر به روند مناظره ها و برنامه های تبلیغاتی کاندیده ها نگاه کنیم متوجه می شویم نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری خیلی به ارائه برنامه هایشان برای مدیریت بزرگترین مسند اجرایی کشور علاقه نشان نمی دهند و بیشتر به کلی گویی می پردازند و کار به جایی کشیده که اسحاق جهانگیری در مناظره های تلوزیونی که محل بحث بر سر برنامه های انتخاباتی آنهاست اقدام به خواندن متن از قبل آماده شده میکند و مردم را به رای دادن مجدد به دولت یازدهم دعوت می کند.

4سال گذشته اما وضع اینطور نبود.

رقبای شیخ دیپلمات محدود به چند اصولگرای بدون پایگاه مردمی می شد که باخت آنهارا می شد از قبل پیش بینی کرد.تنها رقیب اصلی او همین محمدباقر قالیباف بود که الان نیز رقیب اصلی وی به شمار می آید هرچند باید منتظر ماند و دید در روزهای باقی مانده به 29 اردیبهشت جابجایی آرا چه مقدار صورت می گیرد و در پایگاه اصول گرایان مخالف دولت چه اتفاقاتی صورت می گیرد.

حالا که بعد از گذشت 4سال دولت نتوانسته در بسیاری از زمینه ها کشور را در ریل قرار دهد  باید دید که آیا مردم مانند 4سال که گذشته دولت تدبیر و امید را انتخاب کردند به تدبیر و امید وی رای مجدد خواهند داد یا نه و بازنده این جنگ پرهزینه برای کشور که خواهد شد.