بی ارزش ها

امروز خیلی باخودم فکر کردم تا یه چیز درباره انتخابات بنویسم.اما ذهنم درگیر یه بی عدالتی دیگه بود.آره درسته وقتی میگم یه بی عدالتی دیگه یعنی انتخابات هم یک عدالتیه.البته انتخابات به طور حقیقی بی عدالتی ایجاد نمی کنه.اون روش هایی که بشر به کار گرفته تا میل خودش رو ارضا کنه و انتخابات رو به لجن بکشه یک نوع بی عدالتی محسوب میشه.

واژه عدالت رو خیلی ها راحت به لجن می کشن از بقال سر کوچه گرفته تا مدیر و وکیل و قاضی و رییس جمهور.

خیلی هامون فکر می کنیم فقط بالا دستی ها بی عدالتی به بار میارن و به طبع اون حال عمومی جامعه بد میشه.

این جور طرز فکر یعنی حماقت محض.یعنی نفهمی.

از معلم مدرسه و فروشنده و دلال و کارمند و کارگر و خیر مدرسه ساز و حتی معتاد توی خرابه گرفته توی این بی عدالتی نقش دارن و هرکی سهم خودش رو برای به وجود اوردنش ادا میکنه.

به نظرم جامعه مثل یه زنجیر می مونه که همه اعضا اون بهم متصلن هرکی نقش خودش رو بد بازی کنه زنجیر ممکنه پاره بشه و جامعه به فنا بره.همون طور که جامعه ما به فنا رفته.

وقتی انسانی توی جامعه ما پیدا میشه که تحصیل علم رو وسیله دزدی هاش و ریاکاری قرار میده یعنی جامعه ما از جامعه ای که قرار بود تمدن بزرگ اسلامی باشه خیلی خیلی فاصله داره.

چیزهای دیگه پیش کش.ریا و دروغ و بی غیرتی و... پیش کش.

ولی جالب تر از همه اینه که همین آدمای دزد و خود فروخته اون چنان از مدیر ها و روئسای راحت طلب و بی خیال و به طور معمول دزدشون اون چنان انتقاد می کنن و اون چنان تخریبشون می کنن که انگار نه انگار اونها یکی مثل خودشونن!!

اینها فقط از این می سوزن که رئیس هاشون و آقا بالا سرهاشون دارن بیشتر از خودشون بیت المال رو به یغما می برن.

همین یعنی ریا و دورویی.

ما مردم بینمون خیلی منافق و ریاکار داریم و خودمونم خبر نداریم.یه زمان منافق فقط برای دهه 60 بود.

ولی الان این کلمه خیلی گسترده شده.ممکنه همه ما تو معرض این نفاق و دورویی باشیم و خودمون خبر نداشته باشیم.باید مراقب بود.