دنیای عجیب

دنیا جای خطرناکی است چون قابلیت این را دارد که غافل گیرت کند.بدون هیچ دلیلی می تواند تو را از یک آدم خوشحال به یک آدم شاد تبدیل کند یا برعکس.می تواند در یک آن تورا دلبسته کند و در لحظه بعد تمام باورهایت را از آن دلبستگی فرو بریزد و تو را از آن متنفر کند.می تواند هدفت زندگی ات را تعیین کند اما بعد از مدتی می فهمی همه اش کشک بوده و هدفت خانه ای روی آب است. همین عدم ثبات و همین غفلتی که ما آدم ها اسم آن را رویداد های طبیعی یک زندگی روزمره نامگذاری می کنیم اما اشتباه می کنیم یعنی این که دنیا عجیب است دنیا غریب است چون می تواند با دلیل و بدون دلیل و هر طور که می خواهد و دوست دارد ما را برنجاند.ما آدم هایی که عقل داریم و انتخاب می کنیم دربرابر این غافل گیری سکوت می کنیم و دردمان را به هیچ کس نمی گوییم و خودمان را گول می زنیم و غم آن را سال ها در سینه حبس می کنیم تا بمیریم و خروار ها خاک رویمان بریزند.حتی انتخاب های ما در برابر این بی رحمی تاب نمی آورد و عقل ما قدرت فهم آن را ندارد و فقط دلیل می تراشد، دلیل های بیهوده برای ادامه زنده بودن.